Spel als levensles: betekenisvol spelen in de ontwikkeling kind

“En wij maar denken dat ze gewoon aan het spelen zijn...”

Voor veel ouders is het een eyeopener: het opdoen van ervaring is het tweede, onmisbare onderdeel van de levensschool van je kind. Het roept vaak nieuwsgierigheid op zodra je dit voor het eerst hoort – en terecht.

Want waar wij als volwassenen denken dat een kind ‘gewoon’ speelt, gebeurt er onder de oppervlakte iets veel groters.

Een kind kiest zijn spel intuïtief, vanuit een natuurlijke impuls die voortkomt uit zijn Zijnsintentie. Waarmee hij speelt, wat hij speelt, waar hij speelt en hoe hij zich verhoudt tot andere kinderen – het zijn aanwijzingen op abstract niveau voor wat hij later in zijn leven komt bijdragen. Aan zichzelf, én aan anderen.

Spel als training voor de toekomst

Door te spelen traint een kind zichzelf in precies datgene wat hij als volwassene op een unieke manier te geven heeft. Spelen is daarmee niet zomaar tijdverdrijf, maar een ingenieus en persoonlijk programma waarin hij ervaren leert wie hij werkelijk is.

In de eerste tien levensjaren is spelen hét middel waarmee je kind oefent met het manifesteren van zijn Zijnsintentie. Hij doet dat op een natuurlijke, moeiteloze manier – zolang de ruimte er is om dat spel te volgen.

Misschien kijk je voortaan anders naar dat ogenschijnlijk simpele spel. Want daar, in wat vanzelf lijkt te gaan, ligt vaak precies verborgen wat er echt toe doet.